Aankomst en aan de bak
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
16 September 2014 | Tanzania, Singida
Na een hele rustige vlucht vanuit Amsterdam op zaterdag en een redelijk snelle en relaxte reis met de auto naar Makiungu op zondag zijn we goed aangekomen in Makiungu.
Zo heerlijk om alle vrienden weer te zien. Het onthaal is warm en voelt wederom als thuiskomen. Als ik iemand alleen tegenkom op de compound volgt gelijk de vraag: where is Hans?
Ook hij is hier dus thuis en dat is heel fijn.
Er is veel veranderd in de staf. Een hoop nieuwe gezichten, maar allemaal even aardig en gewillig om te leren.
Op maandag hebben we het rustig aan gedaan, zijn naar Singida geweest om boodschappen te doen, we kunnen immers niet zonder telefoon en al helemaal niet zonder internet. Dan ook maar een biertje gekocht, het is tenslotte vakantie!
We kunnen nu zelfs whats-appen! En dat is heel handig als je redelijk snel antwoord nodig hebt op vragen over patiënten….
Gisterenavond vertelde Sr. Maria dat er een ambulance onderweg was met een prematuur van 7 maanden. Dus na het eten even langs de maternity om te zien of het kind al geboren was. Bleek het al thuis te zijn geboren! Toen ik het pakketje uitpakte wat daar in de couveuse lag vond ik een piepklein mannetje. Het woog 800 gram en ademde zelf! Ik schat het jongetje niet ouder dan 30 weken. Op zich een groot geluk dat hij zelf kan ademen maar daarmee is de kous niet af. De vraag is waarom hij zo vroeg geboren is. Komt dit omdat het probleem bij moeder lag of bij hem? Op dit soort vragen krijg je niet zomaar een antwoord. Maar goed, aan de slag dus! Op zoek naar de monitor een maagsonde voor prematuren en hij moest een infuus krijgen.
Dat klinkt eenvoudig maar dat is het helaas niet. De monitor vond ik gelukkig snel en een saturatiebandje had ik bij me. De thermometer gaf aan dat hij 35.5 ˚C koud was. De koude natte lappen verwijderd en hem in zijn blootje gelegd. Gelukkig was er iemand die goed kon prikken en had hij vrij snel (in Tanzaniaanse begrippen) een infuus. De infuuspomp die ik ooit heb meegebracht konden we niet gebruiken omdat hij niet volledig was, dan maar uitrekenen hoeveel druppels er zitten in 3 cc per uur!
Dat Hans diabeet is heb ik altijd als een grote zorg ervaren, maar nu heeft het ook een andere dimensie. Omdat hij via de diabetesverpleegkundige van het Amphia in Breda glucosemeters heeft gekregen waren we in staat om ook op redelijk korte termijn een glucose te bepalen. Die onverwacht nog goed was ook!
Om hem te helpen met ademhalen hebben we hem aangesloten op de “oxygenmachine”, waarbij hij goede saturaties (=zuurstof in het bloed) heeft. Maar eigenlijk is de neusbril veel te stug en oncomfortabel, het infuus op zijn hoofdje veel te zwaar en te groot en de couveuse te lastig in te stellen. Op deze maat prematuren zijn we hier niet berekend. Sjonge wat jammer dat we hier geen Cpap hebben of een dokter die een fatsoenlijke lijn in kan brengen en…en….en… Maar goed, genoeg gejammerd, het is niet zo en we moeten dealen met de dingen die we hier wel hebben. Toch altijd weer een hele omschakeling!
De nacht heeft hij in ieder geval overleefd, maar het infuus ligt eruit, wat te verwachten was. Maar we zijn blij met de 50 cc die hij dan toch binnen heeft gehad. Vanaf vanmorgen vroeg ben ik bezig om een nieuw infuus erin te krijgen en om de moeder te motiveren om te kolven. Het is nu bijna lunchtijd en het is nog niet gelukt, daarom krijgt hij glucose via zijn anus in de darmen. Hmmm….beetje vreemd maar als het werkt…..
Via de app heb ik contact gehad met Dr. Kamerbeek at home! Zo fijn om even te kunnen overleggen met iemand die er verstand van heeft!
Ondertussen ligt in de andere couveuse een meisje van 1800 gram die met 40,9˚C het een beetje te warm heeft. Ik voel een paar lesjes verpleegkunde aankomen…..hihi.
Fijn om iets te kunnen doen hier, vervelen gaat niet lukken denk ik!!
Groetjes en tot snel
Angela
Zo heerlijk om alle vrienden weer te zien. Het onthaal is warm en voelt wederom als thuiskomen. Als ik iemand alleen tegenkom op de compound volgt gelijk de vraag: where is Hans?
Ook hij is hier dus thuis en dat is heel fijn.
Er is veel veranderd in de staf. Een hoop nieuwe gezichten, maar allemaal even aardig en gewillig om te leren.
Op maandag hebben we het rustig aan gedaan, zijn naar Singida geweest om boodschappen te doen, we kunnen immers niet zonder telefoon en al helemaal niet zonder internet. Dan ook maar een biertje gekocht, het is tenslotte vakantie!
We kunnen nu zelfs whats-appen! En dat is heel handig als je redelijk snel antwoord nodig hebt op vragen over patiënten….
Gisterenavond vertelde Sr. Maria dat er een ambulance onderweg was met een prematuur van 7 maanden. Dus na het eten even langs de maternity om te zien of het kind al geboren was. Bleek het al thuis te zijn geboren! Toen ik het pakketje uitpakte wat daar in de couveuse lag vond ik een piepklein mannetje. Het woog 800 gram en ademde zelf! Ik schat het jongetje niet ouder dan 30 weken. Op zich een groot geluk dat hij zelf kan ademen maar daarmee is de kous niet af. De vraag is waarom hij zo vroeg geboren is. Komt dit omdat het probleem bij moeder lag of bij hem? Op dit soort vragen krijg je niet zomaar een antwoord. Maar goed, aan de slag dus! Op zoek naar de monitor een maagsonde voor prematuren en hij moest een infuus krijgen.
Dat klinkt eenvoudig maar dat is het helaas niet. De monitor vond ik gelukkig snel en een saturatiebandje had ik bij me. De thermometer gaf aan dat hij 35.5 ˚C koud was. De koude natte lappen verwijderd en hem in zijn blootje gelegd. Gelukkig was er iemand die goed kon prikken en had hij vrij snel (in Tanzaniaanse begrippen) een infuus. De infuuspomp die ik ooit heb meegebracht konden we niet gebruiken omdat hij niet volledig was, dan maar uitrekenen hoeveel druppels er zitten in 3 cc per uur!
Dat Hans diabeet is heb ik altijd als een grote zorg ervaren, maar nu heeft het ook een andere dimensie. Omdat hij via de diabetesverpleegkundige van het Amphia in Breda glucosemeters heeft gekregen waren we in staat om ook op redelijk korte termijn een glucose te bepalen. Die onverwacht nog goed was ook!
Om hem te helpen met ademhalen hebben we hem aangesloten op de “oxygenmachine”, waarbij hij goede saturaties (=zuurstof in het bloed) heeft. Maar eigenlijk is de neusbril veel te stug en oncomfortabel, het infuus op zijn hoofdje veel te zwaar en te groot en de couveuse te lastig in te stellen. Op deze maat prematuren zijn we hier niet berekend. Sjonge wat jammer dat we hier geen Cpap hebben of een dokter die een fatsoenlijke lijn in kan brengen en…en….en… Maar goed, genoeg gejammerd, het is niet zo en we moeten dealen met de dingen die we hier wel hebben. Toch altijd weer een hele omschakeling!
De nacht heeft hij in ieder geval overleefd, maar het infuus ligt eruit, wat te verwachten was. Maar we zijn blij met de 50 cc die hij dan toch binnen heeft gehad. Vanaf vanmorgen vroeg ben ik bezig om een nieuw infuus erin te krijgen en om de moeder te motiveren om te kolven. Het is nu bijna lunchtijd en het is nog niet gelukt, daarom krijgt hij glucose via zijn anus in de darmen. Hmmm….beetje vreemd maar als het werkt…..
Via de app heb ik contact gehad met Dr. Kamerbeek at home! Zo fijn om even te kunnen overleggen met iemand die er verstand van heeft!
Ondertussen ligt in de andere couveuse een meisje van 1800 gram die met 40,9˚C het een beetje te warm heeft. Ik voel een paar lesjes verpleegkunde aankomen…..hihi.
Fijn om iets te kunnen doen hier, vervelen gaat niet lukken denk ik!!
Groetjes en tot snel
Angela
-
16 September 2014 - 13:34
Charlotte:
Hey mam en Hans.
Wat goed om te horen dat alles goed is verlopen/gegaan.
Maar er valt dus nog genoeg te leren: succes daarmee!
liefs van ons -
16 September 2014 - 14:48
Yolanda:
Wat mooi om weer een verhaal van je te lezen.
Kijk uit naar vervolg.
Geniet ervan.
Yolanda -
16 September 2014 - 15:02
Karin W:
Hoi Angela en Hans,
Fijn dat de reis goed gegaan is!!
Succes met je lessen in Verpleegkunde en top dat jullie daar weer goed bezig zijn!
Liefs Karin( Kaatje -
16 September 2014 - 18:35
Marlous :
Hele mooie weken toegewenst! -
16 September 2014 - 23:01
Robin :
Aan deze zijde van de aarde slapen de honden nu braaf in de bench. Na het eerste avondje foei, slapen en stil uiteraard.. -
17 September 2014 - 09:45
René:
Hallo!
Goed om te lezen dat jullie goed zijn aangekomen!
Heel veel succes met het goede werk!
Hartelijke groeten,
rené
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
