Een lesje handen wassen en update
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
25 September 2014 | Tanzania, Singida
De reden waarom ik hier ben is vooral scholing van verpleegkundigen in het verzorgen van zieke baby’s in de couveuse. Daar ben ik nu al meer als een week volop mee bezig en dat is erg leuk om te doen! Training on the job! Dat zou ik voor thuis ook nog wel willen organiseren!
Daarnaast zijn de reanimatielessen ook erg belangrijk en samen met Dorethy (hoofd van de maternity) organiseer ik deze lessen.
Er is onlangs een scholing geweest van de regering uit in: hoe baby’s te helpen met ademhalen.
Een aantal van de collega’s is hier naar toe geweest en er zijn ook een aantal reanimatiepoppen bij geleverd. Dorethy heeft het helemaal op een rijtje hoe we dit gaan aanpakken. Dagelijks na de overdracht gaan we oefenen. Wat ook erg wordt benadrukt is het handen wassen. Dorethy begint daarom de les met een lesje handen wassen. Het is grappig om te doen en iedereen doet mee.
Dan oefenen ze wat je allemaal klaar legt voor een bevalling en daarna gaan we oefenen op de poppen. Ik doe het voor en vertel er al het een en ander bij. Daarna gaan we oefenen. Om het nog volledig te maken gaan we nog even door de presentatie die ik gewend ben om te gebruiken. We behandelen naast de ademhaling ook de hartmassage en medicatie die gebruikt kan worden.
Het is altijd erg leuk om te zien hoe enthousiast sommige mensen kunnen zijn, een genot om les aan te geven. Al met al is er aardig wat vooruitgang geboekt als het gaat om het initiatief wat door dit afdelingshoofd getoond wordt. Ze wil zolang ik er ben iedere dag oefenen als er een nieuwe ploeg is. Ik probeer haar duidelijk te maken dat het na mijn vertrek ook gewoon door moet gaan…. Toch nog maar eens even met de gynaecoloog praten.
Update van de mannetjes:
Ochtend van 24-09:
Vanmorgen was een van de couveuses leeg. Degene waar de jongen in lag met de trekkingen….. Ik dacht, die ligt vast bij zijn moeder. Maar helaas, hij had vanmorgen om 5 uur een ademstilstand en een reanimatie mocht niet lukken. Waarschijnlijk toch een behoorlijke hersenbeschadiging……Ik hoop dat hij vredig is ingeslapen.
We zijn allemaal ontdaan!
Mijn kleine vriendje ziet er ook niet al te best uit. Hij reageert niet op prikkels en zijn kleur is niet goed. Wat kan er aan de hand zijn? Misschien valt de voeding toch niet goed. Dat kan namelijk een van de grote problemen zijn als je zo jong geboren wordt.
Zijn temperatuur is instabiel en zijn hartactie torenhoog. Misschien toch van de medicatie die we gisteren gestart zijn? Zijn buikje staat bol en voelt hard aan.
Er gaan aardig wat foto’s heen en weer naar Rotterdam en er wordt nieuw beleid afgesproken. Uiteindelijk heb ik zijn maagsonde ook maar verwijderd en heeft hij een nieuw infuus gekregen. Hopen dat deze het wat langer houdt, want hij mag de komende 2 dagen geen voeding.
Zijn moeder komt regelmatig even kijken en haar gezicht is erg bezorgd. Ik vraag aan een collega of ze aan haar uit wil leggen dat haar kleine jongen erg ziek is. Moeder geeft aan dat ze bang is dat hij het niet overleefd. Samen met mijn jonge collega hebben we het er over dat de gevoelens en uitingen van een moeder vaak terecht zijn. Laten we hopen dat ze nu geen gelijk krijgt, alhoewel ik haar gevoelens zeker deel.
Vanaf vanmiddag ziet hij er iets beter uit en is zijn temperatuur stabiel. Alhoewel hij het nu eerder koud heeft, maar dat komt omdat we hier geen luiers hebben en hij veel plast en dus zijn bed iedere keer nat plast!!
Wat is dit kleine mannetje ontzettend sterk, hij geeft het niet op. Nou zolang hij het niet opgeeft, doen wij dat ook niet. Samen met dr. Haringsma en dr. Kamerbeek proberen we hem er door te slepen.
Ochtend van 25-09:
Ik ben op tijd wakker en stap gelijk uit bed want iets verteld me dat ik naar de maternity moet. Als ik daar aan kom zijn ze me net aan het bellen omdat de conditie van Angelo is veranderd.
Het ziet er niet goed uit, zijn ademhaling stopt en ik probeer hem nog te reanimeren, helaas zonder succes. Hij slaapt langzaam in, terwijl ik hem vasthoud. Zijn strijd is gestreden en we moeten hem laten gaan. Het is beter zo en toch is het zo oneerlijk dat het dus uitmaakt waar je geboren wordt…………ik ben er echt door van mijn stuk. Ook al zag ik al eerder aan komen dat het onmogelijk zou zijn om hem in leven te houden, en ik me regelmatig afvroeg of het wel goed was wat we deden. Maar we hebben het mogelijke gedaan en daar moeten we het mee doen!
Zijn moeder is nergens te bekennen, waarschijnlijk is ze eten halen of zo. Moeder zag het gisteren al aankomen, helaas heeft ook deze keer een moeder gelijk gehad. Laten we hopen dat er snel een prematuur komt die het wel gewoon overleefd……………
Daarnaast zijn de reanimatielessen ook erg belangrijk en samen met Dorethy (hoofd van de maternity) organiseer ik deze lessen.
Er is onlangs een scholing geweest van de regering uit in: hoe baby’s te helpen met ademhalen.
Een aantal van de collega’s is hier naar toe geweest en er zijn ook een aantal reanimatiepoppen bij geleverd. Dorethy heeft het helemaal op een rijtje hoe we dit gaan aanpakken. Dagelijks na de overdracht gaan we oefenen. Wat ook erg wordt benadrukt is het handen wassen. Dorethy begint daarom de les met een lesje handen wassen. Het is grappig om te doen en iedereen doet mee.
Dan oefenen ze wat je allemaal klaar legt voor een bevalling en daarna gaan we oefenen op de poppen. Ik doe het voor en vertel er al het een en ander bij. Daarna gaan we oefenen. Om het nog volledig te maken gaan we nog even door de presentatie die ik gewend ben om te gebruiken. We behandelen naast de ademhaling ook de hartmassage en medicatie die gebruikt kan worden.
Het is altijd erg leuk om te zien hoe enthousiast sommige mensen kunnen zijn, een genot om les aan te geven. Al met al is er aardig wat vooruitgang geboekt als het gaat om het initiatief wat door dit afdelingshoofd getoond wordt. Ze wil zolang ik er ben iedere dag oefenen als er een nieuwe ploeg is. Ik probeer haar duidelijk te maken dat het na mijn vertrek ook gewoon door moet gaan…. Toch nog maar eens even met de gynaecoloog praten.
Update van de mannetjes:
Ochtend van 24-09:
Vanmorgen was een van de couveuses leeg. Degene waar de jongen in lag met de trekkingen….. Ik dacht, die ligt vast bij zijn moeder. Maar helaas, hij had vanmorgen om 5 uur een ademstilstand en een reanimatie mocht niet lukken. Waarschijnlijk toch een behoorlijke hersenbeschadiging……Ik hoop dat hij vredig is ingeslapen.
We zijn allemaal ontdaan!
Mijn kleine vriendje ziet er ook niet al te best uit. Hij reageert niet op prikkels en zijn kleur is niet goed. Wat kan er aan de hand zijn? Misschien valt de voeding toch niet goed. Dat kan namelijk een van de grote problemen zijn als je zo jong geboren wordt.
Zijn temperatuur is instabiel en zijn hartactie torenhoog. Misschien toch van de medicatie die we gisteren gestart zijn? Zijn buikje staat bol en voelt hard aan.
Er gaan aardig wat foto’s heen en weer naar Rotterdam en er wordt nieuw beleid afgesproken. Uiteindelijk heb ik zijn maagsonde ook maar verwijderd en heeft hij een nieuw infuus gekregen. Hopen dat deze het wat langer houdt, want hij mag de komende 2 dagen geen voeding.
Zijn moeder komt regelmatig even kijken en haar gezicht is erg bezorgd. Ik vraag aan een collega of ze aan haar uit wil leggen dat haar kleine jongen erg ziek is. Moeder geeft aan dat ze bang is dat hij het niet overleefd. Samen met mijn jonge collega hebben we het er over dat de gevoelens en uitingen van een moeder vaak terecht zijn. Laten we hopen dat ze nu geen gelijk krijgt, alhoewel ik haar gevoelens zeker deel.
Vanaf vanmiddag ziet hij er iets beter uit en is zijn temperatuur stabiel. Alhoewel hij het nu eerder koud heeft, maar dat komt omdat we hier geen luiers hebben en hij veel plast en dus zijn bed iedere keer nat plast!!
Wat is dit kleine mannetje ontzettend sterk, hij geeft het niet op. Nou zolang hij het niet opgeeft, doen wij dat ook niet. Samen met dr. Haringsma en dr. Kamerbeek proberen we hem er door te slepen.
Ochtend van 25-09:
Ik ben op tijd wakker en stap gelijk uit bed want iets verteld me dat ik naar de maternity moet. Als ik daar aan kom zijn ze me net aan het bellen omdat de conditie van Angelo is veranderd.
Het ziet er niet goed uit, zijn ademhaling stopt en ik probeer hem nog te reanimeren, helaas zonder succes. Hij slaapt langzaam in, terwijl ik hem vasthoud. Zijn strijd is gestreden en we moeten hem laten gaan. Het is beter zo en toch is het zo oneerlijk dat het dus uitmaakt waar je geboren wordt…………ik ben er echt door van mijn stuk. Ook al zag ik al eerder aan komen dat het onmogelijk zou zijn om hem in leven te houden, en ik me regelmatig afvroeg of het wel goed was wat we deden. Maar we hebben het mogelijke gedaan en daar moeten we het mee doen!
Zijn moeder is nergens te bekennen, waarschijnlijk is ze eten halen of zo. Moeder zag het gisteren al aankomen, helaas heeft ook deze keer een moeder gelijk gehad. Laten we hopen dat er snel een prematuur komt die het wel gewoon overleefd……………
-
25 September 2014 - 10:31
Karin Weijers:
Je hebt je best gedaan Angela en weet dat je daar het niet beter kunt doen dan wat je al doet!
Heb respect voor je , trots op je!
Dikke kus!
Liefs Kaatje -
25 September 2014 - 10:38
Nelleke Roest:
Wat is het toch oneerlijk verdeeld in de wereld. Sterkte met alles daar! X Nelleke R -
25 September 2014 - 10:52
Janet:
Respect , meske voor alles wat je daar doet! Wat je meemaakt vind ik erg heftig! Jou kennnende zal het je diep raken!! Wat hebben wj het hier toch goed! Het zou goed zijn wanneer onze ouders van zieke pasgeborenen dit allemaal eens zouden lezen! -
25 September 2014 - 12:37
Yo:
Knap van je hoe je dit allemaal doet.
Zit met tranen te lezen.
Liefs Yo -
25 September 2014 - 12:55
Monique:
kippenvel -
25 September 2014 - 20:38
Ineke:
ik begin net met lezen van je verslagen en krijg deze dus als 1e te lezen. kippenvel staat op mijn armen.
wel heftig zeg dat beide kinderen overleden zijn .
kan me voorstellen dat dit heel ingrijpend is voor je, je doet zo je best en dan zo'n teleurstelling.
sterkte! Ik ga snel de andere verslagen lezen.
ook al had ik nog niets gelezen ik denk veel aan je. liefs Ineke -
25 September 2014 - 20:39
Ella Hermus:
Heftig zeg Angela, als ik dit lees, krijg ik de tranen in mijn ogen.
Heel veel sterkte.
-
26 September 2014 - 10:22
Daphne:
Hey mama,
Ik ben echt super trots op watje doet! Ik moest wel even mijn tranen bedwingen maar je doet het geweldig.
Dikke kus en knuffel voor jou en Hans we zijn allemaal super trots op jullie
Xxx Daphne -
30 September 2014 - 22:09
Belia:
Ha Angela,
Ik ben onder de indruk van je verhalen. Heftig allemaal hoor, maar wat mooi dat je zoveel kunt betekenen.
Ik denk aan jullie.
Liefs Belia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
