Thuiskomen in Makiungu
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
22 Januari 2012 | Tanzania, Dodoma
Deze keer vlieg ik alleen naar Tanzania. Gerard, met wie ik altijd ga, komt 2 weken later. Op zich niet zo spannend hoor om alleen te vliegen, het is niet anders dan de trein pakken, instappen, jezelf vermaken, een praatje met de buren maken en weer uitstappen. Maar toch, een beetje gek is het wel.
Op Schiphol worden we (Hans en ik) minder aangenaam verrast als we €300 bij moeten betalen voor de couveuse. De HEBI-couveuse is een ‘bouwpakket’ en is niet groter dan een koffer en weegt 31 kilo. Dat is dan €200 voor het extra pakketje en €100 voor het overgewicht…..ppff wat een teleurstelling. Luchtvaart Zonder Piloten kon niets voor ons betekenen en dus zat er niets op om gewoon te betalen. Als je bedenkt dat de couveuse zelf ongeveer €350 kost is het wel even zuur.
We worden in het vliegtuig welkom geheten door de purser. Eerst in het Nederlands, dan in het Engels en daarna in Swahili! Het verbaasd me dat de purser zo makkelijk het Swahili lijkt te beheersen. Grappig, het geeft al gelijk een goed gevoel.
De reis verloopt prima, beetje turbulentie maar verder een rustige vlucht.
Ik maak me toch echt wel een beetje zenuwachtig om de douane zo meteen want ik moet er langs met de couveuse en 2 bomvolle koffers. Als ik die open moet maken heb ik echt een probleem, want officieel moet ik alles aangeven en ik zou niet weten voor hoeveel geld aan medische materialen ik bij me heb.
Als ik uitstap in Kilimanjaro valt de warmte als een zware deken op me. Het lange wachten voor de paspoortcontrole maakt het wachten niet makkelijker. Iedereen moet zijn vingerafdrukken laten scannen en het tempo ligt hier net even anders dan bij ons dus ik denk dat ik ruim een half uur heb staan wachten.
De couveuse ligt ook op de band en de verpakking is beschadigd. Het plastic hangt er met flarden aan, gelukkig is de kist zelf nog dicht.
Ik zoek een karretje en volladen maar. Ondertussen word ik in de gaten gehouden door een douanebeambte. En ja hoor als ik naar de uitgang loop mag ik meekomen. Gelukkig heeft Hans voor mij een indrukwekkende brief gemaakt op het briefpapier van de stichting en die houd ik paraat.
“What’s that?” vraagt de douanebeambte met een zware stem en kijkt me indringend aan. Ik probeer zo ontspannen mogelijk de man uit te leggen wat een couveuse is en waarvoor je die gebruikt. Dat het een gift is van scholieren van een school in Nederland. Ik moet hem uitleggen wat de waarde is van dat ding en ik krijg een “lecture” in hoe ik me voortaan aan de regels moet houden. Het moet van tevoren in Arusha worden geregeld! En wat zit er in die koffers? Nog meer medisch materialen? Huh? Nou nee het gaat vooral om de couveuse zeg ik en kijk hem heel onschuldig aan.( Sorry moeder, ik weet dat liegen niet mag, maar deze is voor een goed doel!)…….pppff het word nu toch wel erg warm en ik knijp hem als een oude dief. En dan mag ik ineens doorlopen als ik beloof dat ik de volgende keer beter oplet. Nou dat zal ik zeker doen beloof ik hem. Als ik naar buiten loop kijk ik onrustig om me heen. En ineens wordt mijn naam geroepen en sluiten Justina en ik elkaar in de armen. Een innig weerzien. Wat ben ik opgelucht dat ik door de douane heen ben en zo blij om haar te zien.
We overnachten in Arusha in “the convent”, ondanks de vermoeidheid lukt het me niet echt om te slapen. Om 5 uur gaat de wekker, want we vertrekken al vroeg naar Makiungu om de hitte een beetje voor te blijven. Net een werkdag dus!
De reis gaat voorspoedig het is ongeveer 350 km waarvan we ongeveer 2 uur over zandwegen rijden. Nouja wegen, bij ons heb je dit soort wegen nog niet eens in een bos en aangezien het regentijd is kun je je voorstellen hoe het eruit ziet. Toch is het een belevenis om te zien hoe mensen werkelijk leven in Tanzania. Ik kan me nauwelijks iets voorstellen bij de hutjes die alleen een lap voor de deuropening hebben hangen, waar kinderen spelen in een plas zonder schoenen aan hun voeten of de kinderen die het vee naar het gras jagen. Het contrast is erg groot met thuis waar onze kinderen zich druk maken omdat ze huisarrest hebben, huiswerk moeten maken of wanneer ze waar hun pas verdiende geld aan op moeten maken. Idioot eigenlijk.
Er zijn steeds meer geasfalteerde wegen te vinden in Tanzania en daardoor duurt de reis bijna 2 uur korter dan voorheen. Verkeersregels zijn er nauwelijks en er is geen markering op de weg. Gewoon knallen dus! We komen geregeld politie tegen, die ons laten stoppen. Maar we mogen doorrijden omdat ze op de auto zien dat we van Makiungu Hospital zijn.
En dan herken ik steeds meer van de omgeving. De mij bekende rotspartijen die zich in de omgeving van Makiungu bevinden doemen op. We zijn er bijna!
Om 12.30 uur arriveren we in Makiungu. Heerlijk om iedereen van de zusters weer te zien.
Na de lunch ga ik samen met Priscilla de nieuwe maternity bekijken. Toen we er langs reden had ik al wat gezien. Maar het is nog mooier dan ik dacht. Wat een ruimte! Prachtig gedaan. Het is nog niet af, dus er wordt keihard gewerkt om het voor 6 februari af te krijgen want dan is de officiële opening! Gerard en ik zullen erbij zijn. Nou, ik zal je vertellen dat ik echt heel trots ben op wat daar staat.
Alvast een foto als voorproefje, vanmiddag ga ik een reportage maken van wat er nu al is.
Dan ga ik even rusten, gelukkig heb ik de wekker gezet want ik val in een diepe slaap. Na het avondeten schrijf ik nog wat en ga al vroeg in bed. Ik slaap slecht, droom dat ik achtervolgt word en ik kan Hans niet vinden…. Logisch die zit thuis en volgende keer MOET hij mee. Iedereen vraagt naar hem ze willen hem zo graag ontmoeten. Dat snap ik want hij is de liefste………..mis hem nu al.
Op Schiphol worden we (Hans en ik) minder aangenaam verrast als we €300 bij moeten betalen voor de couveuse. De HEBI-couveuse is een ‘bouwpakket’ en is niet groter dan een koffer en weegt 31 kilo. Dat is dan €200 voor het extra pakketje en €100 voor het overgewicht…..ppff wat een teleurstelling. Luchtvaart Zonder Piloten kon niets voor ons betekenen en dus zat er niets op om gewoon te betalen. Als je bedenkt dat de couveuse zelf ongeveer €350 kost is het wel even zuur.
We worden in het vliegtuig welkom geheten door de purser. Eerst in het Nederlands, dan in het Engels en daarna in Swahili! Het verbaasd me dat de purser zo makkelijk het Swahili lijkt te beheersen. Grappig, het geeft al gelijk een goed gevoel.
De reis verloopt prima, beetje turbulentie maar verder een rustige vlucht.
Ik maak me toch echt wel een beetje zenuwachtig om de douane zo meteen want ik moet er langs met de couveuse en 2 bomvolle koffers. Als ik die open moet maken heb ik echt een probleem, want officieel moet ik alles aangeven en ik zou niet weten voor hoeveel geld aan medische materialen ik bij me heb.
Als ik uitstap in Kilimanjaro valt de warmte als een zware deken op me. Het lange wachten voor de paspoortcontrole maakt het wachten niet makkelijker. Iedereen moet zijn vingerafdrukken laten scannen en het tempo ligt hier net even anders dan bij ons dus ik denk dat ik ruim een half uur heb staan wachten.
De couveuse ligt ook op de band en de verpakking is beschadigd. Het plastic hangt er met flarden aan, gelukkig is de kist zelf nog dicht.
Ik zoek een karretje en volladen maar. Ondertussen word ik in de gaten gehouden door een douanebeambte. En ja hoor als ik naar de uitgang loop mag ik meekomen. Gelukkig heeft Hans voor mij een indrukwekkende brief gemaakt op het briefpapier van de stichting en die houd ik paraat.
“What’s that?” vraagt de douanebeambte met een zware stem en kijkt me indringend aan. Ik probeer zo ontspannen mogelijk de man uit te leggen wat een couveuse is en waarvoor je die gebruikt. Dat het een gift is van scholieren van een school in Nederland. Ik moet hem uitleggen wat de waarde is van dat ding en ik krijg een “lecture” in hoe ik me voortaan aan de regels moet houden. Het moet van tevoren in Arusha worden geregeld! En wat zit er in die koffers? Nog meer medisch materialen? Huh? Nou nee het gaat vooral om de couveuse zeg ik en kijk hem heel onschuldig aan.( Sorry moeder, ik weet dat liegen niet mag, maar deze is voor een goed doel!)…….pppff het word nu toch wel erg warm en ik knijp hem als een oude dief. En dan mag ik ineens doorlopen als ik beloof dat ik de volgende keer beter oplet. Nou dat zal ik zeker doen beloof ik hem. Als ik naar buiten loop kijk ik onrustig om me heen. En ineens wordt mijn naam geroepen en sluiten Justina en ik elkaar in de armen. Een innig weerzien. Wat ben ik opgelucht dat ik door de douane heen ben en zo blij om haar te zien.
We overnachten in Arusha in “the convent”, ondanks de vermoeidheid lukt het me niet echt om te slapen. Om 5 uur gaat de wekker, want we vertrekken al vroeg naar Makiungu om de hitte een beetje voor te blijven. Net een werkdag dus!
De reis gaat voorspoedig het is ongeveer 350 km waarvan we ongeveer 2 uur over zandwegen rijden. Nouja wegen, bij ons heb je dit soort wegen nog niet eens in een bos en aangezien het regentijd is kun je je voorstellen hoe het eruit ziet. Toch is het een belevenis om te zien hoe mensen werkelijk leven in Tanzania. Ik kan me nauwelijks iets voorstellen bij de hutjes die alleen een lap voor de deuropening hebben hangen, waar kinderen spelen in een plas zonder schoenen aan hun voeten of de kinderen die het vee naar het gras jagen. Het contrast is erg groot met thuis waar onze kinderen zich druk maken omdat ze huisarrest hebben, huiswerk moeten maken of wanneer ze waar hun pas verdiende geld aan op moeten maken. Idioot eigenlijk.
Er zijn steeds meer geasfalteerde wegen te vinden in Tanzania en daardoor duurt de reis bijna 2 uur korter dan voorheen. Verkeersregels zijn er nauwelijks en er is geen markering op de weg. Gewoon knallen dus! We komen geregeld politie tegen, die ons laten stoppen. Maar we mogen doorrijden omdat ze op de auto zien dat we van Makiungu Hospital zijn.
En dan herken ik steeds meer van de omgeving. De mij bekende rotspartijen die zich in de omgeving van Makiungu bevinden doemen op. We zijn er bijna!
Om 12.30 uur arriveren we in Makiungu. Heerlijk om iedereen van de zusters weer te zien.
Na de lunch ga ik samen met Priscilla de nieuwe maternity bekijken. Toen we er langs reden had ik al wat gezien. Maar het is nog mooier dan ik dacht. Wat een ruimte! Prachtig gedaan. Het is nog niet af, dus er wordt keihard gewerkt om het voor 6 februari af te krijgen want dan is de officiële opening! Gerard en ik zullen erbij zijn. Nou, ik zal je vertellen dat ik echt heel trots ben op wat daar staat.
Alvast een foto als voorproefje, vanmiddag ga ik een reportage maken van wat er nu al is.
Dan ga ik even rusten, gelukkig heb ik de wekker gezet want ik val in een diepe slaap. Na het avondeten schrijf ik nog wat en ga al vroeg in bed. Ik slaap slecht, droom dat ik achtervolgt word en ik kan Hans niet vinden…. Logisch die zit thuis en volgende keer MOET hij mee. Iedereen vraagt naar hem ze willen hem zo graag ontmoeten. Dat snap ik want hij is de liefste………..mis hem nu al.
-
22 Januari 2012 - 09:35
Brenda:
Hoi Angela,
leuk weer te lezen van je reis. En super zeg wat jullie voor elkaar hebben gekregen.
Wat een spanning bij die douane, vreselijk ik zou me ook zeer ongemakkelijk voelen.
Leuk straks meer foto's te kunnen zien van de Maternity.
Geniet weer van je verblijf en ik volg je hier.
Groetjes Brenda -
22 Januari 2012 - 09:56
Mirjam:
Hoi maatje,
Fijn om te horen dat je goed bent aangekomen.
xxx -
22 Januari 2012 - 12:00
Jacqueline Gutlich:
Hoi Angie,
Wat een schande dat er zoveel voor de couveuse moest worden betaald,gelukkig dat je de rest van de spullen wel door de douane heb weten te loodsen.Volgens mij moet je gaan pokeren!
De foto's van de nieuwe maternity zien er veelbelovend uit.Rust maar goed uit want je zal daarna wel flink aan de bak moeten.
liefs Jacqueline -
22 Januari 2012 - 12:51
Alike:
Hoi hoi. Goed te horen dat je veilig bent aangekomen. Wat een gedoe zeg met de douane. Zo te horen hadden we je bijna daar moeten komen opzoeken. Veel succes en vooral ook plezier. Tot snel. Xx -
22 Januari 2012 - 13:23
Sandra:
Gelukkig veilig aangekomen! En wat fijn weer zo n warm welkom! Kan me voorstellen dat dat een beetje thuiskomen is! En nu weer wennen aan de warmte! Succes. xxsan
-
22 Januari 2012 - 16:39
Ineke:
hoi Angela,
dat was wel heel spannend bij de douane, vreselijk als je daar alleen staat, gelukkig is het goed afgelopen.
fijn dat de ontmoetingen verder zou goed zijn en dat er flink gewerkt wordt aan de nieuwe maternity. leuk dat je erbij bent als het geopend gaat worden.
ben benieuwd naar je volgende verslag, succes! -
22 Januari 2012 - 19:21
Nelleke:
Hoi Angela,
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen. Geniet ervan!
Liefs, Nelleke -
22 Januari 2012 - 20:40
Irma:
Hi, volg je ook weer hoor.
oopende mijn mail om jou te mailen voor een vernieuwde afspraak.... lees ik dat je weer vertrokken bent..... veel succes, we spreken elkaar weer als je terug bent. groetjes van Irma en Co -
22 Januari 2012 - 23:17
Charlie & Co:
hey mam,
wat een verhaal weer. Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelde bij de douane... pff, spannend!
Gelukkig ben je goed aangekomen en ben je weer op je stekkie. :-)
Zo op de foto's te zien, ziet het er idd goed uit! Mooi!
Vandaag vierden we Richards verjaardag. Ik sprak Hans, en ja, die mist jou ook al. ;-)
Ik hoop dat je gauw ook wat beter slaapt en minder droomt. Da's fijn voor de ontspanning.
Nou succes weer daar. Een groet uit het altijd gezellige Breda -
23 Januari 2012 - 11:28
Irma V.d Heiden:
Hoi Angela,
Wat kan je toch weer fijn schrijven over je reisavonturen! Leest echt prettig, je moet er echt eens over nadenken om er een boek van te maken. Ik zou hem zeker kopen!!!!
Maar of dat haalbaar is naast je drukke baan weet ik niet....
Ik volg je trouw en veel plezier!
Geniet ervan!
irma -
23 Januari 2012 - 11:56
Yolanda:
ben ik de eerste????? fijn dat je heelhuids daar bent aangekomen.
kijk uit naar al je verhalen die je hier natuurlijk ga beschrijven.
veel plezier daar
yolanda -
23 Januari 2012 - 12:03
Yolanda:
oh nee...ik zie dat er heel veel mensen hieronder staan!!!!hahaha
wat een gaaf verhaal om te lezen zeg. jeetje wat een gedoe met de douane...gelukkig dat het allemaal is mee gevallen...voor jou fijn om de vooruitgang te zien..dan weet je zeker dat je goed werk doet!!!!!!
hou doe!!!! -
23 Januari 2012 - 13:40
Suze:
Ha Angela,
Super spannend zo'n bagage controle door de douane!
Ik wil wel 50 euro bijdragen aan het transport van de couveuse.
X Suze -
23 Januari 2012 - 15:11
Irmgard:
Pfff zeker zweten zeg, maar gelukkig ben je er goed doorheen gekomen, engeltje die meevloog :);) groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
