De opening, een feest om nooit meer te vergeten
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
07 Februari 2012 | Tanzania, Dodoma
Zondag
Zaterdagnacht 1.00 uur …. Een sms van Gerard, hij is onderweg van Kilimanjaro naar Olkakola. Hij blijkt 3 uur vertraging te hebben ivm het fijne Hollandse weertje. In dit sms je laat hij me ook weten dan de dame die Cordaid vertegenwoordigd niet in het vliegtuig zat! Ik ben dus benieuwd of ze elkaar in Arusha nog hebben kunnen vinden. Later blijkt dat deze dame al aanwezig was in Olkakola van waaruit de Flying Medical Service(FMS= de organisatie die Gerard naar Makiungu zal vliegen op zondag) opereert.
Na het ontbijt gaan we naar de air strip. Ik vind het leuk om het vliegtuig te zien aankomen wat altijd een hele happening is want het hele dorp loopt uit. De kinderen in de omgeving hebben allang gezien dat de vlag (belangrijk als herkenningspunt voor de piloot) hangt te wapperen en ze stromen helemaal toe als ze ons zien staan. Ik ben benieuwd of Gerard de dame van Cordaid nog heeft ontmoet.. Ik ben blij als het vliegtuig weer veilig is geland. De dame van Cordaid zit ook in het vliegtuig.
We hebben die middag goede gesprekken met haar en ze is erg onder de indruk over dit ziekenhuis en wat er met ons project is gebeurd. We kunnen met recht trots zijn. Helaas moet ze in de middag terug vliegen naar Arusha omdat ze verder moet. We spreken af thuis elkaar weer te ontmoeten, want ik kan veel van haar leren. Deze vrouw heeft een tijd in Tanzania gewoond en kent het klappen van de zweep. Het is fijn dat Gerard er is, we kunnen die middag lekker bijkletsen en hebben nog een hoop te doen voor het weer vrijdag is en ik weer naar huis ga.
Maandag, De opening van de hostel en maternity
Vandaag is het zover, iedereen is wat gespannen voor wat er gaat komen. Alles wordt prachtig versierd zoals jullie op de foto’s kunnen zien. Alles in de kleuren van Tanzania. Het heeft nog heel wat gekost om de beide locaties aan te kleden, wat door een speciale organisatie werd gedaan. Om 13.00 uur gaat het beginnen. Voor de hoofdingang van het ziekenhuis staat een groep kinderen van de school (om de hoek) te zingen en muziek te maken, heerlijk om te zien.
Dan komen de hele belangrijke mensen. Een rij auto’s rijdt het ziekenhuis terrein op, nu gaat het echt gebeuren. In de auto’s bevinden zich de eregasten van vandaag, de Bisschop en de MDO (medical district officer) en een stoet mannen in pak volgt elkaar naar de nieuwe ingang van de maternity. Daar wordt het gastenboek getekend. Ik wil de hele happening graag filmen maar daar komt niet veel van terecht omdat er steeds nog belangrijkere mensen met camera’s voor mijn neus komen staan. (gelukkig verstaan ze geen Nederlands want ik heb wel even wat gemopperd hahaha)
Ben benieuwd wat de kwaliteit van de filmpjes zal zijn. De opening wordt verricht door middel van het doorknippen van een lint en daarna volgt de zegening door de Bisschop. Na de nodige officiële woorden gaat de Bisschop met het hele gevolg naar de hostel waar het hele ritueel zich herhaald.
Dan is het zaak dat iedereen op de voor hem of haar bestemde stoel komt te zitten in mate van belangrijkheid zal ik maar zeggen en dat is tijdrovend geloof me. Gerard en ik zijn ook eregasten, dus ook wij krijgen een plaats bij alle bobo’s, beetje ongemakkelijk wel.
Er wordt gezongen en gedanst en dat is heerlijk om te zien en te beleven. Het moment van mijn speech nadert en ik vind het nu wel erg lastig om niet te bibberen tijdens het filmen want het is toch wel een beetje spannend. Als ik daar eenmaal sta valt er iets van me af en gaat het prima, ik krijg bijval van de mensen en dat is heerlijk. Ze beginnen dan heel hard te joelen ( ik weet ff niet hoe ik het anders moet zeggen)
Mijn speech:
Dear friends of Makiungu Hospital,
As charlady of stichting Makiungu from Holland, I just want to say a few words of gratitude.
On behalf of the Makiungu Foundation, and myself, I want to thank everybody who worked very hard to finish the beautiful new building for the patients who needs antenatal care. This implies all the people in Holland who gave their money in good trust to us, especially the Cordaid foundation, and also other founders besides us. I want to thank the MMM sisters who worked very hard to finish the building in time.
A special word for dr Gerard because he helped out the sisters so many times by coming to Makiungu and assisting dr. Borda. It was his idea to bring the first incubator to Makiungu and he gave me the opportunity to come to this hospital and fall in love with the people. Which makes me very happy and grateful to him.
After this building is finished, the old maternity will be cultivated and there will be 4 delivery rooms, a new recovery room and a room with three incubators for special care of neonates. When this is ready than the new maternity is really a fact. There will be much improvement for the patients antenatal and postnatal and of course the neonates. I hope that all the pregnant women in the region of Makiungu will come to deliver their baby in this beautiful and safe place and therefor there will be less antenatal en postnatal death. I wish them, the staff and especially the MMM sisters health, happiness and a lot of energy to go on with their good work. Please remind them all in your prayers.
Thank you, Assante Sana
Zo dat is gebeurd. Ik heb het toch maar in het Engels gedaan omdat het oplezen van een speech waarbij ik naarstig zoek naar de juiste uitspraak, niet echt veelbelovend leek te zijn.
Na mij komt Gerard, hij heeft het niet echt voorbereid en dingt naar de prijs voor de kortste speech (zoals hij aankondigt) en dat is hem gelukt. Hij krijgt ook bijval van het publiek en een luid applaus.
Daarna wordt het slaapverwekkend. We drogen allemaal uit en hebben honger want we hebben om 12.00 uur voor het laatst koffie gedronken en even wat gegeten. De speeches gaan door tot 16.30 uur. Lastig hoor en zeker als je in het zicht zit en iedereen je kan zien en je daarnaast geen bal verstaat van wat er wordt gezegd. Alles is namelijk in het Swahili.
Daarna gaat het hele gezelschap aan tafel. Het liefst was ik buiten gebleven bij de staf en de mensen die in uit het ziekenhuis een kijkje kwamen nemen. Maar helaas als bobo hoor je ook aan het protocol te voldoen. Niks voor mij dus, maar goed het hoort erbij. Er was speciaal voor deze gelegenheid een catering bedrijf gekomen. Het is grappig maar we aten uiteindelijk wat we hier altijd eten. Rijst, bonen, magere (en dan bedoel ik zonder vlees) kip, bananen in een onbestemd sausje….ananas en meloen. Keurig verzorgd, dat moet ik wel even zeggen.
Ik heb met verschillende mensen gesproken en heb ineens meer vrienden. Helaas willen deze zogenaamde vrienden maar een ding, ze denken dat ik rijk ben en wel wat kan missen… hahahaEn ik ben heel rijk, met zoveel lieve mensen om me heen en al de liefde die ik mag ontvangen vooral van het thuisfront. In die zin ben ik erg rijk.. Maar goed, ik ga volgende keer wat mensen bezoeken, je weet nooit waar het goed voor is.
Geniet allemaal van de foto’s en ik hoop dat de filmpjes gelukt zijn zodat die er ook op kunnen als ik thuis ben.
Ik tel de nachtjes voordat ik mijn liefies weer zie…..nog 4 te gaan…. Dikke kus Angela
Zaterdagnacht 1.00 uur …. Een sms van Gerard, hij is onderweg van Kilimanjaro naar Olkakola. Hij blijkt 3 uur vertraging te hebben ivm het fijne Hollandse weertje. In dit sms je laat hij me ook weten dan de dame die Cordaid vertegenwoordigd niet in het vliegtuig zat! Ik ben dus benieuwd of ze elkaar in Arusha nog hebben kunnen vinden. Later blijkt dat deze dame al aanwezig was in Olkakola van waaruit de Flying Medical Service(FMS= de organisatie die Gerard naar Makiungu zal vliegen op zondag) opereert.
Na het ontbijt gaan we naar de air strip. Ik vind het leuk om het vliegtuig te zien aankomen wat altijd een hele happening is want het hele dorp loopt uit. De kinderen in de omgeving hebben allang gezien dat de vlag (belangrijk als herkenningspunt voor de piloot) hangt te wapperen en ze stromen helemaal toe als ze ons zien staan. Ik ben benieuwd of Gerard de dame van Cordaid nog heeft ontmoet.. Ik ben blij als het vliegtuig weer veilig is geland. De dame van Cordaid zit ook in het vliegtuig.
We hebben die middag goede gesprekken met haar en ze is erg onder de indruk over dit ziekenhuis en wat er met ons project is gebeurd. We kunnen met recht trots zijn. Helaas moet ze in de middag terug vliegen naar Arusha omdat ze verder moet. We spreken af thuis elkaar weer te ontmoeten, want ik kan veel van haar leren. Deze vrouw heeft een tijd in Tanzania gewoond en kent het klappen van de zweep. Het is fijn dat Gerard er is, we kunnen die middag lekker bijkletsen en hebben nog een hoop te doen voor het weer vrijdag is en ik weer naar huis ga.
Maandag, De opening van de hostel en maternity
Vandaag is het zover, iedereen is wat gespannen voor wat er gaat komen. Alles wordt prachtig versierd zoals jullie op de foto’s kunnen zien. Alles in de kleuren van Tanzania. Het heeft nog heel wat gekost om de beide locaties aan te kleden, wat door een speciale organisatie werd gedaan. Om 13.00 uur gaat het beginnen. Voor de hoofdingang van het ziekenhuis staat een groep kinderen van de school (om de hoek) te zingen en muziek te maken, heerlijk om te zien.
Dan komen de hele belangrijke mensen. Een rij auto’s rijdt het ziekenhuis terrein op, nu gaat het echt gebeuren. In de auto’s bevinden zich de eregasten van vandaag, de Bisschop en de MDO (medical district officer) en een stoet mannen in pak volgt elkaar naar de nieuwe ingang van de maternity. Daar wordt het gastenboek getekend. Ik wil de hele happening graag filmen maar daar komt niet veel van terecht omdat er steeds nog belangrijkere mensen met camera’s voor mijn neus komen staan. (gelukkig verstaan ze geen Nederlands want ik heb wel even wat gemopperd hahaha)
Ben benieuwd wat de kwaliteit van de filmpjes zal zijn. De opening wordt verricht door middel van het doorknippen van een lint en daarna volgt de zegening door de Bisschop. Na de nodige officiële woorden gaat de Bisschop met het hele gevolg naar de hostel waar het hele ritueel zich herhaald.
Dan is het zaak dat iedereen op de voor hem of haar bestemde stoel komt te zitten in mate van belangrijkheid zal ik maar zeggen en dat is tijdrovend geloof me. Gerard en ik zijn ook eregasten, dus ook wij krijgen een plaats bij alle bobo’s, beetje ongemakkelijk wel.
Er wordt gezongen en gedanst en dat is heerlijk om te zien en te beleven. Het moment van mijn speech nadert en ik vind het nu wel erg lastig om niet te bibberen tijdens het filmen want het is toch wel een beetje spannend. Als ik daar eenmaal sta valt er iets van me af en gaat het prima, ik krijg bijval van de mensen en dat is heerlijk. Ze beginnen dan heel hard te joelen ( ik weet ff niet hoe ik het anders moet zeggen)
Mijn speech:
Dear friends of Makiungu Hospital,
As charlady of stichting Makiungu from Holland, I just want to say a few words of gratitude.
On behalf of the Makiungu Foundation, and myself, I want to thank everybody who worked very hard to finish the beautiful new building for the patients who needs antenatal care. This implies all the people in Holland who gave their money in good trust to us, especially the Cordaid foundation, and also other founders besides us. I want to thank the MMM sisters who worked very hard to finish the building in time.
A special word for dr Gerard because he helped out the sisters so many times by coming to Makiungu and assisting dr. Borda. It was his idea to bring the first incubator to Makiungu and he gave me the opportunity to come to this hospital and fall in love with the people. Which makes me very happy and grateful to him.
After this building is finished, the old maternity will be cultivated and there will be 4 delivery rooms, a new recovery room and a room with three incubators for special care of neonates. When this is ready than the new maternity is really a fact. There will be much improvement for the patients antenatal and postnatal and of course the neonates. I hope that all the pregnant women in the region of Makiungu will come to deliver their baby in this beautiful and safe place and therefor there will be less antenatal en postnatal death. I wish them, the staff and especially the MMM sisters health, happiness and a lot of energy to go on with their good work. Please remind them all in your prayers.
Thank you, Assante Sana
Zo dat is gebeurd. Ik heb het toch maar in het Engels gedaan omdat het oplezen van een speech waarbij ik naarstig zoek naar de juiste uitspraak, niet echt veelbelovend leek te zijn.
Na mij komt Gerard, hij heeft het niet echt voorbereid en dingt naar de prijs voor de kortste speech (zoals hij aankondigt) en dat is hem gelukt. Hij krijgt ook bijval van het publiek en een luid applaus.
Daarna wordt het slaapverwekkend. We drogen allemaal uit en hebben honger want we hebben om 12.00 uur voor het laatst koffie gedronken en even wat gegeten. De speeches gaan door tot 16.30 uur. Lastig hoor en zeker als je in het zicht zit en iedereen je kan zien en je daarnaast geen bal verstaat van wat er wordt gezegd. Alles is namelijk in het Swahili.
Daarna gaat het hele gezelschap aan tafel. Het liefst was ik buiten gebleven bij de staf en de mensen die in uit het ziekenhuis een kijkje kwamen nemen. Maar helaas als bobo hoor je ook aan het protocol te voldoen. Niks voor mij dus, maar goed het hoort erbij. Er was speciaal voor deze gelegenheid een catering bedrijf gekomen. Het is grappig maar we aten uiteindelijk wat we hier altijd eten. Rijst, bonen, magere (en dan bedoel ik zonder vlees) kip, bananen in een onbestemd sausje….ananas en meloen. Keurig verzorgd, dat moet ik wel even zeggen.
Ik heb met verschillende mensen gesproken en heb ineens meer vrienden. Helaas willen deze zogenaamde vrienden maar een ding, ze denken dat ik rijk ben en wel wat kan missen… hahahaEn ik ben heel rijk, met zoveel lieve mensen om me heen en al de liefde die ik mag ontvangen vooral van het thuisfront. In die zin ben ik erg rijk.. Maar goed, ik ga volgende keer wat mensen bezoeken, je weet nooit waar het goed voor is.
Geniet allemaal van de foto’s en ik hoop dat de filmpjes gelukt zijn zodat die er ook op kunnen als ik thuis ben.
Ik tel de nachtjes voordat ik mijn liefies weer zie…..nog 4 te gaan…. Dikke kus Angela
-
07 Februari 2012 - 14:40
Sandra:
Hey Angela wat een mooie speech!
Leuk om weer te lezen wat je allemaal meemaakt daar.
Nog een paar dagen en dan ben je weer thuis.
Lijkt me ook weer heerlijk voor je!
xxxSan -
07 Februari 2012 - 14:40
Suze:
Ha Angela,
Het ziet er prachtig en feestelijk uit.
Ik heb alle foto's bekeken om een beetje mee te genieten.
Nog even af tellen en wij zien jou weer hier.
Goede reis en tot volgende week!
X Suze -
07 Februari 2012 - 15:57
Charlie & Co:
hey mam,
Wat een verhaal. Zal hem straks op mijn gemak lezen.
xxxxxxxxxxxxxx -
07 Februari 2012 - 18:54
Charlie & Co:
hey mam,
fijn dat Gerard er weer is!
En snap dat je niet graag als 'bobo' stil moet zitten! Hahaha! Jij bent meer van het rondlopen en dingen regelen en in de gaten houden. (Een beetje een controlfreak?! Positief dan he!)
Maar wel een mooie speech hoor! Vooral de 'prayers' is echt afgestemd op de omgeving.
Veel plezier nog daar en tot zaterdag!
Alvast welkom in het ijskoude Nederland! ;-) (Wie weet is er wel een elfstedentocht dit weekend)
dikke xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxsen -
07 Februari 2012 - 21:16
Ineke:
leuk om de foto's te zien alles ziet er mooi versiert uit.
toch maar voor een Engelse speech gekozen ik kan me er iets bij voorstellen. en ja dat opgedirkt zitten valt niet mee, fijn dat alles goed verlopen is en het ziet er tip top uit klasse! jullie mogen er trots op zijn.
het belangrijkste is nu achter de rug dus het verlangen naar thuis wordt steeds groter, nog een paar daagjes... -
07 Februari 2012 - 21:49
Anne:
Hoi Angela. Wat ziet het er allemaal mooi uit en ik vind jouw speech heel mooi en gevoelig. Het is duidelijk dat je dit met hart en ziel doet. Moeilijk om straks weer weg te gaan, maar ook fijn om naar je eigen plek en liefdes terug te keren.
Jij vrijdag terug en ik op pad! Zie je over 4 weken weer!
Liefs, Anne -
08 Februari 2012 - 08:44
Yolande:
Hoi Angela,
Wat een mooi verslag weer. Leuk de foto's en zo te zien wat er allemaal gedaan is. Echt veel.
Verheug je je weer zo op een patatje als je terug bent ;-)
ps: ik kwam vanmorgen een hele leuke man tegen.....
liefs Yo -
08 Februari 2012 - 15:31
Yolanda Van Halderen:
he angie
wat een mooi verhaal weer zeg!!!
Fijn dat alles goed is gegaan en die foto's zijn erg leuk om te zien.
Het einde van je reis is bijna in zicht. Kan je weer heerlijk je familie in nederland in je armen sluiten.
Je mag trots zijn op het werk wat je hebt verricht.
Zal wel een dubbel gevoel zijn . Aan de ene kant wil je daar meer kunnen doen en aan de andere kant wil je graag bij je gezin zijn.
Misschien moet je hele gezin maar een keer met je mee!!!!!hahaha
Veel liefs van mij
doei en ik zie ik je wel weer in het sfg
yolanda -
08 Februari 2012 - 15:48
Laurens:
Fijn dat alles goed verlopen is, zelfs zonder dat ik er bij was........... -
08 Februari 2012 - 17:32
Irmgard:
Goed gedaan Angela, moet een goed gevoel geven.
Nog even en dan ben je weer thuis,
Goede reis terug, tot gauw
Irmgard xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
