Het grootste compliment
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
21 Februari 2011 | Tanzania, Dodoma
Een groter compliment kun je niet krijgen dan als er een kind naar je vernoemt wordt.
Ik liep vandaag, net als iedere dag, langs de baby’s die extra zorg krijgen. Een daarvan was dat hele kleine meisje die de poedermelk kreeg, waarvan de moeder erg ziek was. Zij heeft een grote operatie gehad na haar bevalling en heeft het erg zwaar gehad. De moeder is een Massai en haar familie zorgt constant voor haar. Haar man was er altijd en kwam altijd even vriendelijk lachend naar me toe als ik naar de baby kwam kijken. We verstaan elkaar niet of nauwelijks (behalve goede morgen) maar op de een of andere manier heb je toch contact. Het is bijzonder dat er een man aanwezig is op de zaal want meestal zijn er alleen de moeders die verzorgd worden door hun moeder of schoonmoeder of een zus ofzo. Mannen zijn er niet te vinden. Behalve deze dus, die niet van de zijde van zijn vrouw week. Het was een grote verschijning in zijn rode omslagdoek en grote brede lach.
Samen met een van mijn collega’s probeerde ik wat te praten met de moeder die er wonderbaarlijk goed uit zag. Ze is enorm opgeknapt, complimenten aan Gerard! Ik zat met de kleine meid op mijn schoot en toen vroeg de zus van moeder wat mijn naam was. Ze vertelde dat ze de baby mijn naam wilde geven uit dankbaarheid voor mijn zorgen! Wauw, dan weet ik toch echt niet wat ik moet zeggen. Ik ben natuurlijk apetrots! Een kleine Angela in Tanzania, geweldig! Ik had van het begin af aan al een zwak voor dit kleine meisje, die zo alleen achtergelaten in dat grote bed, aan mijn zorg werd toevertrouwd. Ik had haar het liefst mee naar huis genomen en haar verzorgt, en lief gehad. Maar als ik maar in de buurt van haar kwam, stond die grote vader naast me dus, nee, daar was geen sprake van. Het kan natuurlijk ook niet maar ik had zo met haar te doen. Ze groeit goed op de poedermelk en haar moeder heeft weer borstvoeding, dus dat probleem is straks ook weer gewoon opgelost. De natuur is toch geweldig!
Mijn kleine vriendje in de couveuse doet het prima! Hij krijgt ieder 2 uur afgekolfde moedermelk van zijn moeder en hij is vandaag voor het eerst aangekomen! Hij woog 1320 gram! Tsjonge mijn dag kan niet meer stuk. Ik ben hartstikke blij met deze resultaten en kan met een gerust hart naar huis. Want dat gaat nu heel snel. Ik geef morgen nog een presentatie en dan houdt het op.
De tijd is gevlogen en ik zal mijn eigen verslagen moeten teruglezen om te beseffen wat er allemaal is gebeurd. Ik ben wel moe ondertussen. En als ik naar de verhalen van Hans luister wat er thuis allemaal gebeurd, dan geloof ik niet dat er voorlopig van uitrusten veel komt. Ach, de positieve energie die ik heb opgedaan gebruik ik lekker voor thuis!
Liefs
Angela
-
21 Februari 2011 - 12:19
Yolande:
Hallo meisje,
dat is zeker een heel mooi compliment. Echt bijzonder.
Kan me zo voorstellen dat je deze reis weer ontzettend veel indrukken hebt opgedaan. Mooie en verdrietige dingen hebt meegemaakt. Maar dat iedereen blij met je is moge wel duidelijk zijn.
Liefs
Yo -
21 Februari 2011 - 12:32
Charlie En Nina:
hey mam,
wat leuk! Echt tof dat ze die kleine meid, waar je zoveel voor gedaan hebt, naar jou vernoemd wordt! echt super!! :-) Ook heel goed te horen dat de moeder toch nog (vrij snel) is opgeknapt.
En dan alsnog gewoon weer moedermelk: perfect! En heel apart om te horen dat de vaders en nooit bij zijn. Maar bij deze kleine Angela wel. Bijzonder.
En dan dat andere manneke: ook groeiend! Beter kun je het niet hebben, met zulke goede resultaten!
Thuis is er idd ook veel werk, maar dan heel anders. Richard heeft zondagochtend nog even geholpen, en Robin is zaterdag een goeie hulp geweest. Eerst het weekend van thuiskomst maar even uitrusten! En bijkletsen natuurlijk! :-)
Super dikke knuff, Charlie en Nina -
21 Februari 2011 - 14:48
Robin:
Zo zie je maar weer dat de tijd vliegt, een maand is zo voorbij.
En dan nog zo'n lange terugreis poepoe...
Van veel rusten zal niet komen nee, ik heb gehoord dat er nog een boom uitmoet ;)
bij mij komen woensdag 2 stucadoors kijken, eens kijken wat het moet gaan kosten. Als jij dan even zou kunnen praten met jullie stucadoor... ;)
Ik zie je van het weekend waarschijnlijk wel.
Groetjes Robin -
21 Februari 2011 - 15:03
Sandra:
nou das een mooi cadeau!!!!!
daar kun je met recht apetrots op zijn!!!
liefs sandra -
21 Februari 2011 - 16:55
Ineke:
hallo Angela,
dat is toch geweldig dat het meisje naar je vernoemd is, ze zullen je nooit vergeten! Jij al deze ervaringen ook niet want wat heb je een hoop meegemaakt en kunnen doen. Je kan er echt een goed gevoel bij hebben ook al zou je nog meer willen. Je denkt vast al aan een volgende keer...misschien wil ik dan wel met je mee.
liefs Ineke -
21 Februari 2011 - 21:03
Nelleke:
Dat is zeker een groot compliment. Wat een geweldig gevoel moet dat zijn!
Het zal vast niet makkelijk zijn om weer naar Nederland te gaan, maar gelukkig blijf je contact met ze houden. Ik wens je een goede terugreis en een hele fijne thuiskomst!
Liefs, Nelleke R -
22 Februari 2011 - 09:25
Janet:
Een betere beschrijving van een reanimatie is er wat mij betreft nog niet geschreven!! En mooi om te lezen als 1 van de kronen op je werk baby Angela!! Ik wens je een fijne thuiskomst en tot heel snel hoor kulleke! HOUDOE !!!!!!! -
22 Februari 2011 - 19:57
Joke:
Ha die Angela.
Ik kan nu nog reageren, dus doe ik het maar.
Het is een leuk idee dat er nu een kleine "engel" in Tanzania is.
Ik hoef dus niet meer een bijdrage te leveren.
Ik kan niet anders zeggen dat ik veel bewondering voor jullie werk daar heb. Daarnaast hoop ik dat ze jullie lessen in praktijk zullen brengen en dat daar veel goeds uit zal komen.
Des al niet te min is het toch ook wel weer leuk om je gezicht weer in het echie te zien en je stem in het echie te horen.
Doe voorzichtig en tot ziens.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
