dag 4 en 5
Door: Angela
Blijf op de hoogte en volg Angela
25 April 2009 | Tanzania, Dodoma
Dag 4 en 5
Donderdag was een beetje een rare dag. 's Morgens ben ik in de operatiekamer geweest om de monitor uit te leggen aan degene die de anesthesie die dag doet.
Net als de anderen is Theresia ook blij met de monitor. Ik weet niet hoe vaak ik de afgelopen dagen al geprezen ben door God, maar ik denk dat ik er wel weer een tijdje tegen kan...haha
Omdat we in het ziekenhuis meewerken moesten Gerard en ik bij de immigratiedienst verschijnen in Singida.
We zouden om 11.00 uur vertrekken, wat uiteindelijk 12.00 uur werd.......Pole Pole, we doen hier alles op ons gemakje............pfff ik wen er nooit aan denk ik.
Enfin, in Singida hebben we 3 kantoren bezocht, de regionale medical officer, de local medical officer en de immigratiedienst. Het zijn een voor een allemaal heel erg belangrijke mannen. Strak in het pak en zittend in een leren stoel. Gelukkig zijn ze allemaal blij met onze komst en worden we 3 x welkom geheten. Nou ja we, Gerard was in het ziekenhuis gebleven omdat hij moest opereren. Intussen kunnen we niet meer lachen van de honger, het is al 14.00 uur, want zoals je wel kunt raden, moeten we overal wel “even” wachten.
We gaan ook nog naar de markt en natuurlijk is een bezoekje aan de plaatselijke supermarkt iets wat we niet kunnen overslaan. Je raadt het al, we hebben nu ook wijn en natuurlijk een koker Pringels meegenomen, voor onze traditionele avonden.
Vrijdag begint rustig. Ik assisteer bij een bevalling en help mee met de dagelijkse beslommeringen.
Gerard vraagt of ik even naar een kind wil kijken dat 1,5 kg weegt. (achteraf blijkt dat hij met 28 weken is geboren!)
Uiteindelijk weegt het nog maar 1340 gram en voelt ijskoud aan. Met een temperatuur van 32º C is het een wonder dat het kind nog leeft. Een betere kandidaat voor de couveuse kunnen we niet hebben. Gelukkig staat de couveuse al op zijn nieuwe plaats en hoef ik hem alleen maar aan te zetten. Het duurt te lang voordat hij warm wordt. Wat blijkt is dat er 2 lampen van 60 watt in zitten en 1 van 100. dat moeten er 3 van 100 zijn. Waarschijnlijk hebben verpleegkundigen gedacht dat het beter was om de lampen te vervangen voor een lager wattage. Nog niet eens zo dom, alleen is een slinger geven aan de thermostaat veel makkelijker en effectiever.
De kleine jongeman (zie foto) is na 2 uur eindelijk een beetje op temperatuur. Na 3 uur heeft hij 37,5º C. Hij is beweeglijker en heeft zelfs zijn ogen open, het is net alsof hij de wereld waarin hij belandt is, maar eens even goed bekijkt.
Voor moeder is het lastig, ze wilde eigenlijk vandaag naar huis. Ze had zelf de maagsonde er al uitgetrokken, hij dronk immers zelf. Kon zij niet weten dat doordat hij alles zelf moest drinken en zichzelf warm moest houden, hij al zijn energie verspilde in plaats van die te gebruiken om te groeien.
Hij heeft zijn maagsonde weer terug en krijgt afgekolfde moedermelk. Moeder blijkt niet genoeg te hebben. Helaas is de poedermelk die hier aanwezig is, pas 3 jaar verlopen. Gelukkig gaat er vandaag nog iemand naar Singida om voeding te kopen, tjonge ik bedenk mezelf wel weer even hoe gemakkelijk en vanzelfsprekend het is dat we de voeding gewoon even uit de kast pakken. Ik zeg wel afgekolfde moedermelk, maar er is hier helemaal geen kolf. Ik zie hoe moeder de melk uit haar borst moet “ melken”, ik vind het knap dat ze dat zo kan. Moeder is arm en heeft weinig te eten. Het is al vele uren geleden dat ze wat heeft gehad.
Daarom krijgt ze van Gerard wat geld om eten te kopen. Het is immers zo, dat als moeder ondervoedt raakt de borstvoeding onvoldoende zal zijn. En dat is toch wat ook voor deze kleine man het allerbeste is en waarvan hij afhankelijk is als hij naar huis gaat.
Ik ben benieuwd of ze me nog zullen bellen vanavond, natuurlijk ben ik stand-by voor hen die nog nooit eerder met een couveuse hebben gewerkt.
Voor ik ga slapen ga ik vast nog wel even kijken, tenslotte is dit de reden dat ik hier ben. Mooi toch!
liefs Angela
Donderdag was een beetje een rare dag. 's Morgens ben ik in de operatiekamer geweest om de monitor uit te leggen aan degene die de anesthesie die dag doet.
Net als de anderen is Theresia ook blij met de monitor. Ik weet niet hoe vaak ik de afgelopen dagen al geprezen ben door God, maar ik denk dat ik er wel weer een tijdje tegen kan...haha
Omdat we in het ziekenhuis meewerken moesten Gerard en ik bij de immigratiedienst verschijnen in Singida.
We zouden om 11.00 uur vertrekken, wat uiteindelijk 12.00 uur werd.......Pole Pole, we doen hier alles op ons gemakje............pfff ik wen er nooit aan denk ik.
Enfin, in Singida hebben we 3 kantoren bezocht, de regionale medical officer, de local medical officer en de immigratiedienst. Het zijn een voor een allemaal heel erg belangrijke mannen. Strak in het pak en zittend in een leren stoel. Gelukkig zijn ze allemaal blij met onze komst en worden we 3 x welkom geheten. Nou ja we, Gerard was in het ziekenhuis gebleven omdat hij moest opereren. Intussen kunnen we niet meer lachen van de honger, het is al 14.00 uur, want zoals je wel kunt raden, moeten we overal wel “even” wachten.
We gaan ook nog naar de markt en natuurlijk is een bezoekje aan de plaatselijke supermarkt iets wat we niet kunnen overslaan. Je raadt het al, we hebben nu ook wijn en natuurlijk een koker Pringels meegenomen, voor onze traditionele avonden.
Vrijdag begint rustig. Ik assisteer bij een bevalling en help mee met de dagelijkse beslommeringen.
Gerard vraagt of ik even naar een kind wil kijken dat 1,5 kg weegt. (achteraf blijkt dat hij met 28 weken is geboren!)
Uiteindelijk weegt het nog maar 1340 gram en voelt ijskoud aan. Met een temperatuur van 32º C is het een wonder dat het kind nog leeft. Een betere kandidaat voor de couveuse kunnen we niet hebben. Gelukkig staat de couveuse al op zijn nieuwe plaats en hoef ik hem alleen maar aan te zetten. Het duurt te lang voordat hij warm wordt. Wat blijkt is dat er 2 lampen van 60 watt in zitten en 1 van 100. dat moeten er 3 van 100 zijn. Waarschijnlijk hebben verpleegkundigen gedacht dat het beter was om de lampen te vervangen voor een lager wattage. Nog niet eens zo dom, alleen is een slinger geven aan de thermostaat veel makkelijker en effectiever.
De kleine jongeman (zie foto) is na 2 uur eindelijk een beetje op temperatuur. Na 3 uur heeft hij 37,5º C. Hij is beweeglijker en heeft zelfs zijn ogen open, het is net alsof hij de wereld waarin hij belandt is, maar eens even goed bekijkt.
Voor moeder is het lastig, ze wilde eigenlijk vandaag naar huis. Ze had zelf de maagsonde er al uitgetrokken, hij dronk immers zelf. Kon zij niet weten dat doordat hij alles zelf moest drinken en zichzelf warm moest houden, hij al zijn energie verspilde in plaats van die te gebruiken om te groeien.
Hij heeft zijn maagsonde weer terug en krijgt afgekolfde moedermelk. Moeder blijkt niet genoeg te hebben. Helaas is de poedermelk die hier aanwezig is, pas 3 jaar verlopen. Gelukkig gaat er vandaag nog iemand naar Singida om voeding te kopen, tjonge ik bedenk mezelf wel weer even hoe gemakkelijk en vanzelfsprekend het is dat we de voeding gewoon even uit de kast pakken. Ik zeg wel afgekolfde moedermelk, maar er is hier helemaal geen kolf. Ik zie hoe moeder de melk uit haar borst moet “ melken”, ik vind het knap dat ze dat zo kan. Moeder is arm en heeft weinig te eten. Het is al vele uren geleden dat ze wat heeft gehad.
Daarom krijgt ze van Gerard wat geld om eten te kopen. Het is immers zo, dat als moeder ondervoedt raakt de borstvoeding onvoldoende zal zijn. En dat is toch wat ook voor deze kleine man het allerbeste is en waarvan hij afhankelijk is als hij naar huis gaat.
Ik ben benieuwd of ze me nog zullen bellen vanavond, natuurlijk ben ik stand-by voor hen die nog nooit eerder met een couveuse hebben gewerkt.
Voor ik ga slapen ga ik vast nog wel even kijken, tenslotte is dit de reden dat ik hier ben. Mooi toch!
liefs Angela
-
25 April 2009 - 11:03
Conny:
Hallo Angela,
Wat mooi dat jij er bent op het juiste moment voor deze kleine baby. Ik denk dat hij anders weinig kans had om te overleven. Eigenlijk triest dat de voorzieningen zo beperkt zijn. Wel schrik ik dat er spullen zijn die ver over de datum heen zijn, ik vraag mij af als jij er niet was od ze dan deze producten wel gebruiken. Als ik je verhaal zo leest de afgelopen dagen dan begrijp ik dat jij je daar prettig voelt omdat er veel te doen is. Raak je soms niet gefrustreerd? Dit met de wetenschap dat het zo makkelijk ook anders kan maar dat je steeds bewust moet blijven hoe je de zaken met respect overbrengt. Dit lijkt mij aan de ene kant vermoeiend, maar dat zal niet opwegen tegen het dankbare en waardevolle werk dat je verricht. Je schrijft dat er weer veel nieuwe vpk'en zijn, hoe staan zij tegenover jou "bijscholing", zijn ze leergierig? Schrijf ook een hoe jou gevoelens zijn als een moeder met haar kind terug naar huis wil en jij weet dat het kind het dan niet red en dat mag je dan in een taal vertellen die beide niet je moedertaal is. Dat lijk mij knap lastig.
O, ja die foto van het kind kan ik niet vinden onder het kopje foto. Ik ben wel benieuwd naar die foto. Door je verhaal maak je mij wel een beetje deelgenoot van je reis en ook een beetje van dit kind ;-)
Ik zie weer uit naar je volgende beleving.
lieve warme groetjes Conny -
25 April 2009 - 15:47
Andrea:
Hoi Angela,
wat een indrukwekkende verhalen allemaal! Het is opnieuw weer een hele mooie ervaring voor je.
Heel veel succes met alle goede dingen die je daar doet!
Ik kijk uit naar je volgende verhalen,
liefs Andrea -
26 April 2009 - 08:30
Charlie En Hubby:
dag lieve mam,
wat een verhaal. Het is inderdaad allemaal vanzelfsprekend hier, dat alles aanwezig is. Maar toch fijn dat er een supermarkt in de buurt is waar je wat kan halen. En goh je zou niet weten hoe het met het kindje zou aflopen als de moeder hem al mee naar huis zou hebben genomen. Ze kunnen daar zo te merken nog veel van je leren! Goed bezig1
Hier is alles goed.
dikke knuff, je dochter en husband -
26 April 2009 - 13:10
Robin:
Zo te lezen zijn die paar weken eigenlijk weer te weinig. Het lijkt me frustrerend om eigenlijk maar een beetje te kunnen doen waar eigenlijk veel gedaan moet worden.
Ik hoop dat je er iig nog een hoop goed werk kunt verrichten.
Groetjes Robin -
26 April 2009 - 19:01
Liesbeth:
Hoi Angela,
Ik begrijp nu pas echt dat je het daar zo fijn hebt.Een prachtig verhaal,en de foto's spreken boekdelen,je doet het geweldig daar.Hoe voel je,je nu???
dit moet energie geven!!! groetjes en tot de volgende mail Lisbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
